• Girgina
• İsmet Arasan
• Şiirler

(...)

"beni bağışla seni ben sandım 

köpüklü akışmayız daha ilk bakışmadan

elle yazdığım kırmızı kınnapla düğümlü 

bu defterin sayfaları yarıyı geçti 

bak ilk sayfasında doğduğum ev

memleketten kuru bir papatya

temel taşımız aynı dağdan

aynı ağaçtan kirişimiz 

denizin dibinden gelen ömür taşımı 

sana verdim

avuç içi kadar 

kundaklanmış bebeğe benzer 

artık adımızı saklayan o beş harf, iki hece sustu 

temelli bir yola çıktım

“ah  teşko si mene”

sensizliğin açtığı yara ha bire derinler

sonunu bilmediğim bir yola çıktım 

ölmüş babam canıma küstü

ardımdan sesler: ‘gitme kal zere’ 

bu bitmeyen tokmak sesleri nereden geliyor 

işte orada / o sonsuz bir mavide boğulacaktım 

dünyalar seninmiş

cehennemmiş senin olmadığın her yer

yaşayınca anladım"

(...)

İsmet Arasan