Babamın bir zamanlar ülkenin yüzünün oraya dönük olmasıyla övündüğü bir doğrultuydu, Batı. Harita üzerindeki bir yerin değil ulaşılmaya çalışılan bir hayalin ismiydi. Siyah beyaz Taksim fotoğraflarında tramvay bekleyen fraklı, fötr şapkalı yaşlılardı. Taksicilerin tüm çocuklarını üniversiteye göndermekle övünmesiydi. Yazmıyorum da bir şeyler karalıyorum diyerek yazanın sadece kendisine okuduğu şiirlerdi. Sonsuz fonda bitmeyecek bir aydınlanma çabasıydı, Batı.